عَنْ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ عَلْقَمَةَ ، قَالَ : خَرَجْنَا وَمَعَنَا مَسْرُوقٌ ، وَعَمْرُو بْنُ عُتْبَةَ ، وَمِعْضَدٌ غَازِينَ ، فَلَمَّا بَلَغْنَا مَاءَ سِنْدَانَ وَأَمِيرُهَا عُتْبَةُ بْنُ فَرْقَدٍ ، قَالَ لَنَا ابْنُهُ عَمْرُو بْنُ عُتْبَةَ : " إِنَّكُمْ إِنْ نَزَلْتُمْ عَلَيْهِ صَنَعَ لَكُمْ نُزُلًا وَلَعَلَّهُ يَظْلِمُ فِيهِ أَحَدًا ، وَلَكِنْ إِنْ شِئْتُمْ قِلْنَا فِي ظِلِّ هَذِهِ الشَّجَرَةِ ، فَأَكَلْنَا كِسْرَنَا ثُمَّ رَجَعْنَا ، فَفَعَلْنَا " .